นักเลง (β): 08

วันเสาร์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2553

และเมื่อกลับมายังบ้านเกิด อีกครั้ง และอีกครั้ง

แม้จะหน้าฝนเมืองไทยก็ร้อน ร้อนสุด
ไอ้คนที่หอบโรคอย่างเรา ก็ต้องทน คอยทนเช็ดเหงื่อยที่ไหลออกมาไม่หยุด เค็มก็เค็ม

คราวนี้กลับมาบ้านเกิดเพื่ออะไร? พักผ่อน? เที่ยว?
หาหญิง หรือคนรู้ใจ?
เปล่าเลย.....

ในชีวิตคนเรามันก็มักจะมีปัญหาอะไรสักอย่างสองอย่าง เพื่อมาทดสอบทดลองว่า จะทนและหาหนทางฝ่าฟันมันไปได้หรือไม่

ใ่ช่และผมก็กำลังอยู่ในช่วงเวลานั้นๆ ล่ะ

พนักงานเงินเดือน หรือมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ อย่างเรา ใช่ว่าจะมีเวลามาพักร้อนอะไร เป็นเพราะเราโชคดีถึงได้ขอวันหยุดมาได้

ผมกลับมาเมืองไทยครั้ง ได้เห็นอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยบ้าง
ผมเปิดทีวี แล้วก็ค่อยกดสวิตท์ปิดมันลงไปอีกทันที ละครน้ำเน่ายังคงมีอยู่และมีอยู่

ผมได้เจอเพื่อน ที่คอยสละเวลามาพอเจอกันได้
แต่ถึงกระนั้น คนที่อยากเจอ อยากคุยด้วย ก็ไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยอะไรกันเลย บ้านใกล้กันแท้่ๆ....

แต่ก็รู้ กาลเวลามันทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไปได้
และไอ้อย่างเราก็คงจะกลายเป็นเพียงแค่ "คนเคยรู้จัก" นั้นล่ะ